Ik hoor hier niet te zijn....

Dit weekend was op zijn zachts gezegd heel gek. Ik zat non-stop met een brok in mijn keel, kon mijn draai niet vinden en had voortdurend het gevoel: "ik hoor hier niet te zijn". En dat terwijl ik zo duidelijk de keuze had gehad om niet naar Nepal te gaan.

Veel mensen zeiden tegen me: "Wat kun je doen? Laat de reddingswerkers nu maar hun gang gaan". Maar het enige wat ik kon denken was dat ik de keuze heb om niet in de ellende van Nepal te zitten omdat ik hier geboren ben. En dan staat Nepal wat mij betreft synoniem voor heel veel landen waar People4Change werkzaam is. Hoe ongelofelijk lastig vond en vind ik het na al die jaren nog steeds dat we hier in relatieve rijkdom kunnen leven, terwijl zoveel andere mensen in bittere armoede leven. En dat alleen maar omdat wij hier zijn geboren en zij daar. En dat maakte mijn keuze om hier te blijven zo ontzettend duidelijk....alle rationele redenaties ten spijt want natuurlijk...want wat kan ik doen daar behalve mijn betrokkenheid tonen en met ze meeleven? Maar wat had ik het fijn gevonden om in elk geval dát te kunnen doen in plaats van me machteloos en schuldig te voelen.

Ik denk dat velen met mij deze worsteling voelen, in meer of mindere mate. En dat daarom zoveel mensen met ons op Learning Journey willen gaan. Omdat ze in elk geval íets willen betekenen...iets willen doen...hoe klein en ogenschijnlijk onbelangrijk ook.